oldtime.fotkoblog.pl

Jutro minie kolejny rok, kolejny rok bez tego wspaniałego mężczyzny ze zdjęcia, którego nadal cholernie kocham. Już 8 lat minęło... a ja nadal tęsknie i nie sądze bym kiedykolwiek przestała. Myśle o nim praktycznie codziennie przez 365 dni w roku nie ważne co robie dzień w dzień pojawia się w mojej głowie. Ostatnio nawet miałam przed oczami ich dom dokładnie taki jaki byl gdy żyli, mimo,że gdy ostatnio tam byłam miałam 5 lat, teraz mam 19, pamiętam każdy najdrobniejszy szczegół, tak samo pamiętam jak było gdy dziadek mieszkał z nami w pokoju który teraz jest praktycznie obok mojego pokoju  i wygląda zupełnie inaczej, czasami wchodząc do tego pokoju widze to jak kiedyś, widze dziadka siedzącego na kanapie i czytającego Fakt codziennie no i oczywiście w piątki dziennik zachodni i oczywiście etopiryna na szafce bo tylko to pomagało mu na ból głowy. Przynajmniej teraz jestem w stanie wspominać to z uśmiechem, chociaż jutro do śmiechu mi nie będzie, jutro czeka mnie dzien na cmentarzu razem ze łzami,które właśnie płyną z moich oczu gdy to wszystko pisze, ale pisanie tutaj w takie dni w jakiś dziwny sposób mi pomaga, lubie przelewać swoje myśli szczególnie te złe, na pismo, zawsze wtedy czuje jakąś ulge, może nie dużą,ale zawsze chociaż odrobine pomaga. Pisze to dzisiaj bo jutro pewnie będę nie do życia. Z roku na rok w ten dzien jest gorzej, a niby czas leczy rany, a w moim przypadku z roku na rok są one coraz większe, z roku na rok 11 lutego odczuwam coraz większą tęsknote i to nie jest fajne.. ech chciałabym móc mu to wszystko powiedzieć, opisać mu to jak się czuje i jak bardzo go kocham..