oldtime.fotkoblog.pl

Tak sobie czytalam wszystkie poprzednie notki i dotarło do mnie jak wiele się zmieniło, jak ja się zmieniłam i ludzie w okół mnie. Jedni odeszli, a jedni są nadal. Troche to smutne, że osoby, które wydawało się, że będą zawsze nagle odeszli, nie ma ich dla mnie.. Są momenty, że tęsknie i na samą myśl pojawia się gula w gardle i mokre powieki, szczególnie gdy się mijamy na ulicy bez słowa, fatalne uczucie. Ostatnio czytałam Plotkare i ten moment na balu gdy S i B spojrzały na siebie z lekkim uśmiechem, który był tak jakby pożegnaniem, pożegnaniem ich przyjaźni, wtedy zaczęłam się zastanawiać dlaczego tak jest, dlaczego osoby, którym na sobie cholernie zależy nie zawsze potrafią się dogadać, a czasami zwyczajnie nawet nie próbują i nie chcą spróbować. Łatwiej jest odpuścić..

Idąc, do szkoły,do sklepu,na spacer mijamy osoby. osoby z którymi kiedyś byliśmy blisko. znacie to uczucie? ten ucisk w gardle i zadawanie sobie pytań dlaczego tak się potoczyło,a nie inaczej? przed oczami tysiące wspomnień, chwil spędzonych razem... chcielibyśmy najchętniej podbiec do tej osoby, pogadać, wyjaśnić pare spraw. odważyć się na jedną,jedyną rozmowę, która może rozwiązać wszystko. czujemy sie bezsilnie, ale tak na prawdę to działa w dwie strony. ludzie są inni, ale czują podobnie. życie wykręca nam wiele numerów, tysiące głupich sytuacji,zdarzeń, które niszczą nam kontakty z drugimi osobami. ale..to może ten moment, żeby odwazyć się i podjąć próbę rozmowy? tym bardziej gdy chodzi o człowieka, na którym nam zależy.